da će kandidat Zerina Čustović, BA – inžinjer mašinstva braniti završni magistarski rad pod nazivom:

“Eksperimentalno-matematsko modeliranje hrapavosti površine pri operaciji završne obrade glodanjem”

pred Komisijom u sastavu:

1. Dr. sci. Samir Butković, vanredni profesor – predsjednik (u.n.o. “Mašinski proizvodni inžinjering” na Mašinskom fakultetu Univerziteta u Tuzli),
2. Dr. sci. Muhamed Mehmedović, vanredni profesor – mentor i član (u.n.o. “Mašinski proizvodni inžinjering” na Mašinskom fakultetu Univerziteta u Tuzli)
3. Dr. sci. Emir Šarić, vanredni profesor – član (u.n.o. “Mašinski proizvodni inžinjering” na Mašinskom fakultetu Univerziteta u Tuzli).

Za zamjenika članova Komisija iz prethodnog stava ovog člana imenuje se dr. sci. Adnan Mustafić, docent (u.n.o. “Mašinski proizvodni inžinjering” na Mašinskom fakultetu Univerziteta u Tuzli).

Javna odbrana magistarskog rada, održat će se 27.05.2021. godine, u 12,00 sati na Mašinskom  fakultetu Univerziteta u Tuzli.

Pristup javnosti je slobodan.
Završni magistarski rad se može pogledati u Sekretarijatu Mašinskog fakulteta Univerziteta u Tuzli, radnim danom od 8,00 do 16,00 sati.

SAŽETAK

Zbog nedovoljno dobro usklađenih kontrolisanih procesnih parametara te zbog mnogih nekontrolisanih, a koji dovode do stalne promjene poprečnog presjeka odvojene čestice tokom procesa glodanja, često se javlja problem osiguranja kvalitete obrađene površine koja je u direktnoj vezi sa hrapavošću površine. Uprkos ogromnom broju istraživačkih studija oko empirijskih modela hrapavosti površine, ne postoji univerzalna metodologija primjenjiva u industriji za prilagođavanje površinske hrapavosti. Bilo koja promjena u procesu u odnosu na početno stanje pri kojem su vršeni eksperimenti (npr. sa ili bez primjene sredstva za hlađenje i podmazivanje, promjena u tvrdoći obratka, promjena u geometriji alata itd.) podrazumijeva dodatnu grešku predviđanja koja otežava upotrebu modela u trenutnom procesu. Da bi se postigla najbolja moguća površinska hrapavost, mnogi operateri mašina se oslanjaju na vlastito iskustvo, smjernice date u priručnicima ili primjenjuju metodu pokušaja i pogrešaka pri podešavanju uslova obrade. Očito je da ovi pristupi nisu efektivni te je postizanje željene hrapavosti površine ponavljajući i empirijski proces koji može biti dugotrajan.

U ovom radu je postavljen zadatak da se adekvatan matematički model prikaže pomoću višefaktorskog plana eksperimenta koji se pokazao optimalnim za istraživanje matematičkih modela koji opisuju zakonitosti u procesu obrade odvajanjem čestica. Analizirao se karakter uticaja režima obrade (dubina rezanja, posmak i brzina rezanja) na hrapavost površine konstrukcijskog čelika kod operacije završne obrade glodanjem. Hrapavost površine se mjerila u pet ravnina paralelnih sa smjerom posmaka, pri čemu je jedna od njih ravan simetrije, a ostale četiri su podjednako udaljene od nje, s obje strane. Izvršena je analiza dobijenih rezultata, uspostavljen je matematički model koji opisuje djelovanje uticajnih veličina i došlo se do određenih spoznaja vezanih za pojave koje se javljaju tokom operacije glodanja.